Kurator "dobra rada"

Sąd rodzinny postanowił, że naszą rodzinę będzie nadzorował kurator. Minęło już bardzo wiele miesięcy od tamtej decyzji, a ja wciąż nie rozumiem jego roli, co gorsza również powodu jego wyznaczenia.
Domyślam się takiego powodu: Dzwoniłam na policję niemal za każdym razem, kiedy dzieci nie wróciły po wizycie u ojca, zlożylam doniesienie o pobiciach. Pani z wydziału prewencji poinformowala mnie, że dużo tego i wysyla wniosek do sądu rodzinnego z prośbą o wgląd, bo dzieje się w tej rodzinie cos zlego. Cóż za pomoc!!!

No więc mamy kuratora. (A mój byly malżonek ma w kuratorze doskonale źródlo informacji o nas, o tym co robimy, gdzie wyjeżdżamy na weekend itd. i zawsze jakims "zbiegiem okolicznosci" pojawia się tam, gdzie my. Nie muszę chyba pisać, jakie konsekwencje mają takie spotkania?).
Mamy więc wizyty kuratora co miesiąc - o różnych porach, bez zapowiedzi. Kuratorzy się zmieniają co kilka miesięcy. Pierwsza byla "cool". Przychodzila zawsze z zestawem "dobrych rad":

- "Niech pani uderzy się mocniej, tak, żeby zostaly siniaki na dlużej niż tydzień, od razu go pani zalatwi! Ja tak zrobilam, pech chcial, że niefortunnie się uderzylam o kant stolu i nabilam sobie "limo" pod okiem. Zalożylam bylemu sprawę karną i pozbawilam go wszystkiego: majątku, dzieci plus zakaz zbliżania się do nas".

Ja nie mialam takiego "szczęcia" i nie uderzylam się o kant stolu. Mam za to kolejnego kuratora, tym razem ciut nadgorliwego. Przychodzi częsciej niż musi, dzwoni, każe się spowiadać ze wszystkiego ("niech mi pani zaufa, ja chcę pomóc"), a kiedy zapytalam go, dlaczego do nas przychodzi, jak rozumie postanowienie sądu "o wglądzie w sytuację rodziny", odpowiedzial:
- "Niech mnie pani nie bierze pod włos! Jak przeczytam postanowienie sądu, to pani powiem".
- Ale niech pani powie wlasnymi slowami - nalegam - musi pani wiedzieć, nad czym pani sprawuje kuratelę.
- "Jak przeczytam postanowienie sądu. Nie chcę sobie narobić problemów, jak powiem źle".
NO WIĘC PANI KURATOR NIE WIE, PO CO DO NAS PRZYCHODZI.
Ciekawe czy wysoki sąd to wie...?

NIEBIESKA KARTA

To ciekawa historia, bo kiedy odebrałam wezwanie na przesłuchanie, już było po jego terminie. Zadzwoniłam do policjanta, który się podpisał pod wezwaniem, a ten mi powiedział, że zmienił się policjant prowadzący sprawę i żeby się z tym drugim umawiać. Umówiłam się więc i za jakieś 3 dni miałam WRESZCIE zeznawać.

W przeddzień zeznań ok. 22.00 odwiedził mnie dzielnicowy z jakimś drugim policjantem mówiąc, że będą mnie na przesłuchanie silą doprowadzać, jeśli się nie stawię na termin wyznaczony na wezwaniu, które wlanie ze sobą przynieśli. "Burdel tam macie siostrzyczki" - pomyślałam sobie złośliwie i postanowiłam od tej pory wszystko załatwiać PISEMNIE, za potwierdzeniem.

Panu dzielnicowemu spojrzałam głęboko w oczy (udawał, że nie pamięta, że kilka miesięcy temu był u mnie w domu, a ja prosiłam o założenie niebieskiej karty. Tłumaczył mi wtedy, że mi nie przysługuje, bo już nie zamieszkuję z mężem. Bałam się wtedy wyjść na ulicę, groził mi śmiercią, porywał dzieci - pamięta pan?).

Policja Prokuratura Sądy

W miesiącu, w którym zlożylam doniesienie do prokuratury i sądu rodzinnego zadziało się tyle, że mogę się założyć - nie uwierzylibyście, gdybym je wszystkie wymieniła...

Opowiem może o prokuratorze:
Wchodzę do pokoju, najarane fajkami, aż ciemno, facet ma zęby koloru gliny i nie więcej niż 35 lat. Z miejsca mnie uprzedza:
- Będę musial tę sprawę umorzyć.
- Ale jak to?!?! - pytam. Nawet mnie pan nie przesluchal, swiadkowie, dowody...
- Gdyby pani byly mąż byl pijakiem, albo chociarz zwyklym czlowiekiem, a nie prawnikiem, już by siedzial. - przerwal mi pan prokurator.
-Panie prokuratorze, to jak ja mam żyć??? Co będzie z moimi dziećmi? Pan ma obowiązek, to są przestępstwa scigane z urzędu!!! - próbuję przekonywać.
- To niech pani zbierze trochę więcej dowodów: sprowokuje go, żeby dostala pani ponad 7 dni niezdolnosci do pracy, a jak wydzwania do domu, do pracy, na komórkę, to odbierać na 10 sekund i odkladać sluchawkę.
- Ale co to ma wspólnego z zarzutem, z którym przyszlam do prokuratury??? Zgodnie z art. i par. że każdy ma obowiązek, jesli choć podejrzewa, powiadomić policję, prokuraturę, sąd rodzinny o tym, ze dziecko może być krzywdzone. Wielka akcja trwa, plakaty, ulotki, telefony zaufania. Moje dzieci zostaly skrzywdzone, a pan mi mówi, że ja mam go prowokować, żeby mnie mocniej pobil?!!??!!!
- No, może wtedy latwiej będzie zarzuty mu postawić... To latwiej udowodnić, swiadków nie trzeba.
ZOSTAWIAM BEZ KOMENTARZA